Ver van huis, maar toch ook niet

door | nov 6, 2021

Alweer bijna 10 jaar geleden had ik het voorrecht om een paar jaar in China te wonen. Ik herinner me het als de dag van gisteren.

In deze tijd van het jaar was het weer daar nog verrassend nazomers, met prachtig licht.
Ik weet nog precies hoe het voelde als ik op mijn slippertjes vanuit de metro naar mijn Chinese les liep, terwijl ik onderweg een ontbijtje in de vorm van dumplings of een ander hartig hapje meenam.

Zo anders als bijvoorbeeld de taal en de omgeving waar we woonden voelden, zo vertrouwd en herkenbaar waren andere dingen.

Toen ik in die periode het breien weer oppakte, en mijn grote zoektocht naar wolwinkels in de gekste buurtjes van Shanghai begon, kwam ik op fantastische plekken. Van kleine winkeltjes met pakken wol metershoog opgestapeld, in prachtige verlopende kleuren, tot zelfs een grote overdekte markt waar kledingstukken op bestelling machinaal, maar ook met de hand werden gebreid.
En steevast zaten er een paar chinese dametjes in de winkel, of op straat, met een breiwerkje op hun schoot.

Alle herinneringen aan mijn oma die de zoveelste trui op de pennen had staan, de zondagmiddagen waarop mijn tantes, moeder en oma breiend op de bank alledaagse beslommeringen bespraken, de truien, en vestjes die mijn oma en moeder voor me breiden… alles kwam in een soort nostalgische vlaag van weemoed voorbij.

Ik realiseer me nu misschien wel meer dan toen, dat al die verhalen, de kledingstukken, het samen maken van iets moois, allemaal verbonden zijn. En dat het, voor mij in ieder geval, iets groots, universeels en ook geruststellends is.

Ieder kledingstuk wat ooit voor me gebreid is, associeer ik met een bepaalde gebeurtenis, of een bepaalde periode in mijn leven. Ik weet nog zo goed hoe ik was en hoe mijn leven eruit zag, toen mijn moeder een trui voor me breide in wit, turquoise en lila. En ook zal ik nooit vergeten hoe ik met een rood gehaakt hesje (door mijn oma gemaakt), in een sloot viel omdat ik eendenkroos voor gras aanzag. (balen want ik had het vestje toen echt net nieuw 🙂)

Mijn liefde voor breiwerk, maar ook patchwork, en de gehaakte spreien van mijn oma, van aan elkaar gemaakte ‘granny squares’, zijn al heel lang een grote inspiratiebron voor me.
Het verbinden van lapjes stof, verf, papier en andere mooie vondsten is mijn manier om uitdrukking te geven aan de schoonheid van handwerk en vooral ook aan de verbindende kracht van (samen) breien, samen iets maken.

Als ik kijk naar vroeger werk, zie ik dat er toen al heel veel elementen in aanwezig waren, die nu weer opduiken in mijn schilderijen.
Het afgelopen jaar heb ik veel werk gemaakt, maar natuurlijk weinig kunnen tonen aan het publiek.
Gelukkig zijn exposities weer mogelijk, en zal ik eind van deze maand een selectie uit mijn nieuwste werk laten zien, samen met 2 andere kunstenaars.

Noteer vast in je agenda: 25 t/m 28 november: Expositie ‘From Shanghai to The Hague’.

Zelf iets maken?

Ook zin om iets te gaan maken?

Ga snel aan de slag met spullen die je gewoon al in huis hebt!
Download de gratis materialenlijst.

Schrijf je in voor updates uit mijn studio en ontvang deze leuke labels

Schrijf je in voor updates en leuke nieuwtjes uit mijn studio. Je ontvangt gratis een setje kleurrijke labels. 

Recente posts