In de periode dat ik in China woonde, was ik zo’n beetje iedere dag samen met collega-kunstenaar José te vinden in onze gedeelde studio, in een typisch chinese wijk in Shanghai.
Onderweg op de fiets er naartoe al, keek ik mijn ogen uit, door zoveel bedrijvigheid en chaos.
De flat
Ons atelier bevond zich in een hoog flatgebouw, met een mix van bedrijfjes en bewoners. Het was ook de plek waar we, cash, iedere maand onze huur betaalden aan een aardige chinese meneer.
We werkten daar de hele dag maar onderbraken ons werk steevast om even te lunchen. Op straat aten we een noodle soep of fried rice bij een stalletje of in een klein eethuisje.
In de film
Zittend aan een piepklein tafeltje op de stoep, voelden we ons alsof we in een film zaten.
Hoewel de buurt best grauw was, zoals veel wijken in de stad, bleef die lunchpauze een feest voor de ogen. Alle voor ons ongewone taferelen zullen voor altijd in mijn geheugen zijn gegrift.
Beauty of imperfection
Voor mij heeft die periode veel betekend voor mijn appreciatie voor schijnbare lelijkheid.
Ik zal nooit vergeten hoe de wirwar van elektriciteitsdaden, die daar boven de grond lopen, een prachtig schouwspel van lijnen opleverde.
En ook had ik nooit kunnen bedenken dat de vorm en kleuren van het wasgoed dat vrijwel alle flatgebouwen sierde, een onuitputtelijke inspiratiebron voor me zou blijken.
Precies die vormelementen blijven terugkomen in mijn werk.
Ik herken de vorm van lakens en ander wasgoed in mijn patchwork schilderijen, en het lijnenspel van de elektriciteitsdraden in kluwens wol, en de patronen van breiwerk en letters.
EXPOSITIE
Deze periode zal ik niet gauw vergeten, en ik vind het dan ook heel bijzonder dat ik in mijn expositie volgende week ‘From Shanghai to The Hague’, weer samen ben met José.
Naast werk van José en mijzelf, zijn er beelden van beeldhouwer Carole Swarthof te zien, waarmee het een gevarieerde expositie belooft te worden.
